Een week vol cultuur en natuurlijk leuke activiteiten.

Na een korte nacht (we kwamen pas om 00:30 in Pretoria aan) was het weer dinsdag en tijd om op te staan. Vandaag zouden we (mama, Dineke, Hagata en ik) het wat rustiger aan gaan doen (even de nodigen zaken regelen). We zijn naar de wasserette gegaan om de schade van het weekend in te halen (stof, stof en nog eens stof). We hebben naast de wasserette bij café 27 gezeten en geluncht, hier hebben mama en Dineke hun 1ste melktart geproefd (in het Nederlands melktaart, dit was een succes). Na de was en de lunch zijn mama, Dineke en ik naar het Lion park vertrokken (dit wilden ze heel graag). We kwamen rond 13:50 aan bij het Lion park (in 1 keer goed gereden, applausje voor mezelf en de tomtom), bij aankomst konden we al meteen aansluiten bij de game drive van 14:00 (wat een geluk).

Hier hebben we de mooie zebra's, giraffen, struisvogels en de verschillende soorten antilopen mogen bewonderen. Natuurlijk was het hierna tijd om de leeuwenverblijven in te gaan (met de jeep natuurlijk), dit waren 4 verblijven met elk een groep leeuwen (heel erg mooi). Jammer genoeg was het vrij warm met volle zon waardoor de dieren vrij rustig waren (jammer genoeg). Hierna zijn we nog naar de wilde honden (niet zo wild deze keer) en het cheeta verblijf gegaan. Na de tour was het dan eindelijk tijd we mochten gaan knuffelen met de kleine leeuwenwelpjes (zo schattig). We kregen allereerst te horen dat we ze niet mochten optillen (wat een spelbrekers). Eenmaal in het verblijf zagen we dat er ook een hyena pup was (zo schattig en lief), deze was lekker aan het spelen met de leeuwenwelpjes. We mochten de hyena pup jammer genoeg niet aanraken (hoezo bijt gevaar). Na lekker gespeeld en geknuffeld te hebben met de welpjes, waarbij er een in Dineke's en mijn broek beet en een die aan Dineke haar hand aan het sabbelen was (dit vond de begeleider minder leuk). Hierna zijn we nog naar de giraf geweest, deze konden we aaien en voeren (erg leuk allemaal). Eenmaal terug in Pretoria zijn we (mama, Dineke, Hagata en ik) uiteten gegaan bij Capeesh, het was namelijk pasta avond (halve prijs voor alle pasta). Hier hebben we lekker kunnen genieten van het eten en elkaars gezelschap.

Voor de woensdag hadden we (Hagata en ik) gepland om naar stage te gaan om mama en Dineke hier een rondleiding te kunnen geven. Eenmaal aangekomen op stage heb ik samen met Hagata Gilead (psychiatrisch rehabilitatie center) en Rivoningo (hospice) laten zien. Hier konden ze verschillende personeelsleden ontmoeten zoals Itu (keuken assistent en vriend) en Mali (werkbegeleider). Nadat de rondleiding voorbij was (klein uur), zijn we naar de pottenbakkerij gegaan (dit wilden ze graag zien en meemaken), Natuurlijk kregen we allereerst een goed voorbeeld van de Zuid Afrikaanse levensstijl en moesten we wel 1 uur langer wachten op een collega die altijd mee wilt naar het pottenbakken (hij denkt dat hij de beste hierin is). Na lang wachten kwam hij dan toch opdagen (we hadden de mensen bijna overtuigt om zonder hem te vertrekken) en zijn we dan toch vertrokken. Eenmaal aangekomen bij de pottenbakkerij konden we (Hagata en ik) onze eigen gemaakte spullen showen (mijn nijlpaard). Het duurde niet lang voordat Dineke en mama werden opgemerkt en zij konden beginnen met het kneden van de klei (aan het werk dus dames). Na lekker bezig geweest te zijn was het resultaat 1 geverfde engel (van Hagata), 1 theepot in de vorm van Barbapapa (Dineke natuurlijk), 1 normale theepot (van mijn mama) en natuurlijk mijn geverfde nijlpaard. Nadat we allemaal klaar waren moesten we (mama, Dineke, Hagata, de patiënten en ik) nog lang wachten tot de patiënten weer werden opgehaald (wij waren met onze eigen auto). 

Voor de lunch zijn we toen naar  Isabella's  gegaan, dit was de zelfde lunchroom waar Petra (maatschappelijk werkster) ons ook mee naar toe had genomen ('drinking tea like a real lady', zei ze). Na de heerlijke lunch (we zaten wel erg vol) zijn we terug gegaan naar ons huis bij Friends. Vorige week had ik ons al ingeschreven voor het diner van deze avond bij Friends. We kregen al meteen te horen dat we bij de eigenaar aan tafel mochten zitten (ja, ik had hoog bezoek en dat wisten zij ook). Als voorgerecht hadden we een pittige tomaten soep (best lekker), als hoofdgerecht hadden Dineke en ik een aardappel pie met pesto (dit ging wel) en mama een chicken pie (met kip dus), als nagerecht hadden we een soort van erg zware chocolade melk met chili (de chili was ver te zoeken). Het was een heel erg gezellige avond, waarbij we veel nieuwe mensen hebben ontmoet zoals onze nieuwe huisgenoot Sophia een Duitser die stage loopt bij de ambassade (kan ook niet anders, maar ze is heel aardig) en hebben kunnen lachen met Felicia (Zuid Afrikaans meisje welke ook bij Friends woont).

Donderdag zijn we (Hagata, mama, Dineke en ik) naar Soweto gegaan, hier hadden we weer met Sifiso afgesproken om de Soweto tour over te doen (voor mama en Dineke de eerste keer). Eenmaal aangekomen bij Sifiso (Afrikaans op tijd, dus 10 minuten te laat), zijn we dan vertrokken. Allereerst zijn we langs het grootste ziekenhuis van Zuid Afrika gereden het 'chris hani-baragwanath Accademic hospital'. De tour leek erg op de vorige tour waar Hagata en ik al aan hadden deelgenomen samen met Joris. Tijdens de tour hadden we al met Sifiso afgesproken dat we wat spullen wilden doneren aan de SKY foundation in Kliptown (oudste en ergste krottenwijk in Soweto). Voorafgaande zijn we ook gestopt bij de markt, hier hebben we samen (mama, Dineke, Hagata en ik) 2 grote zakken aardappels, een grote zak kool, grote zak wortels, grote zak pompoenen en een grote zak met uien gekocht (alle zakken rond de 10 kilo, wat hadden wij een spierballen). Dit was ook als donatie bedoeld, zodat de kinderen bij SKY gebalanceerde voeding kregen om te eten (veel groenten), hiermee hadden we ook eraan gedacht om de lokale bevolking in Soweto te steunen door het eten op de markt daar te kopen (daar hadden we goed over nagedacht). Eenmaal in Kliptown kregen we weer een rondleiding, dit vonden vooral Dineke en mama heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar leefde (met leuk gezelschap van 2 jonge meisjes). Nadat we bij SKY weggingen, zijn we ook nog naar Kliptown Youth Program (KYP) geweest, dit is een foundation die kinderen helpt bij het financieren van de studies (ook heel mooi om te zien en wat georganiseerd gingen ze te werk). Hierna zijn we nog naar het Hector Pieterson monument en het Nelson Mandela huis. Na een mooie maar lange tour was het dan weer tijd om terug te keren naar Pretoria. 's Avonds zijn we nog uiteten gegaan bij het Indisch restaurant, het was weer een gezellige avond met lekker eten.

Op vrijdag zijn mama, Dineke en ik naar bush Babies gegaan in Hartbeespoort (altijd goed). Hier hebben we weer een tour ter voet gehad door het grote verblijf van de aapjes. Hier konden we weer genieten van de verschillende soorten aapjes zoals het doodshoofdaapje en nog veel meer, Hierna zijn we nog naar de dam gereden om van het prachtige uitzicht en het vakantie gevoel te kunnen genieten (je waant je net in Portugal). Voor de lunch hadden we gekozen om naar de windmill (de windmolen) te gaan, dit is een Nederlandse lunchroom (wafelhuis). Hier hebben we kunnen genieten van kaneelpannenkoeken, een hartige pannenkoek met spinazie en feta en natuurlijk de Nederlandse appeltaart (hoezo Nederlands). Na de lekkere lunch zijn we nog even Yasmin (supermarkt) ingegaan om ook de Nederlandse schappen te laten zien (ja echte Nederlandse schappen met zelfs Alex pepermunt). Hierna zijn we weer terug richting Pretoria gereden. 

Weetjes:

- Dat ze zelfs accordeons hebben (en bespelen) in Zuid Afrika, dit vond mama niet zo leuk

-  Dat ik 3 có-schrijvers heb, Mama, Dineke en Hagata vinden het allemaal leuk om mijn verhaal na te kijken (en de eventuele fouten eruit te halen, heel leuk maar wel goed)

- Dat de begeleider bij de leeuwen welpjes erg schrok dat een van de welpjes aan Dineke haar hand was aan het sabbelen (de hele hand in de mond), hij was bang dat ze wat onderdelen hiervan zou missen 

- Dat we van de begeleiders bij de leeuwen welpjes allereerst een paar mochten meenemen, maar toen hij door had dat we het echt wilden doen mocht het niet meer (wat een spelbreker)

- Dat de bewakers van het winkelcentrum in Soweto zelfs bij vertrek kijken of je wel een sleutel in je auto hebt (waar je in rijd), om er zeker van te zijn dat je deze niet gestolen hebt

- Dat we de tomtom een nieuwe naam hebben gegeven JorieJorie (wat missen we Joris toch erg)