Op naar Cape Town.

Op maandag was het dan zo ver, we zouden vandaag ons huis bij Friends verlaten (Hagata en ik zijn dakloos). Als eerste hebben we nog gezellig samen (Joris, Hagata en ik) ontbeten en zijn we de laatste dingen gaan inpakken (niet mijn grootste hobby). Nadat de koffers klaar waren (1 voor Zimbabwe en 1 voor Nederland, wat een gedoe). Hagata en ik hebben onze koffers op Joris zijn kamer zetten (4 koffers, een kostbare kamer dus). Hierna hebben we nog gezellig samen gezeten (op Joris zijn kamer, Hagata en ik waren dakloos) en hebben we nog samen genoten van de lunch. Voordat we vertrokken kreeg ik nog een telefoontje van de pottenbakkerij, ik had hier namelijk een ring gekocht en laten verkleinen. Ze vertelde dat mijn ring klaar was, maar jammer genoeg hadden we geen tijd meer en zou ik hem zaterdag opkomen halen (een domper, helemaal omdat ik nog moet kijken voor transport, de auto is namelijk terug bij Avis). Na de lunch en het ophalen van de borg (duurde nogal lang), heeft Joris ons naar het busstation gebracht (lief toch). Bij het boeken stond aangegeven dat we 2 uur voor vertrek ons hier moesten melden (dat deden Hagata en ik dus maar braaf), met als gevolg dat we dus ook 2 uur daar mochten wachten (en we moesten al zo lang reizen). Na afscheid genomen te hebben van Joris (wat ga ik hem missen), zijn we dan eindelijk aan onze lange reis (22 uur) naar Cape Town begonnen.
 
Na een lange busreis (met bijna niets geslapen te hebben) was het dan eindelijk zo ver Hagata en ik waren  in Cape Town (eindelijk het was alweer dinsdagmiddag). We zijn allereerst naar Carnival Backpackers logde gegaan om ons te douchen en schone kleren aan te trekken (dit was wel nodig). Hier zullen we (Hagata en ik) onze tijd in Cape Town verblijven,  we delen onze kamer met 2 andere meisjes, 1 uit Engeland en de andere uit Brazilië (leuk voor Hagata). Nadat we er weer tegenaan konden zijn we naar het Waterfront gegaan dit is mooie en vooral toeristische pier. Hier hebben we kunnen genieten van Zuid Afrikaanse live muziek, leuke winkeltjes, toeristische plekken en natuurlijk gewoon een rustige fijne middag. ‘s Avonds zijn we nog lekker op de pier wat gaan eten , hier heb ik kunnen genieten van een risotto (heerlijk) en Hagata van vis (we zitten nu eenmaal bij de zee). Hierna zijn we terug gegaan naar onze slaapplek en zijn we vroeg haar bed gegaan (was ook wel nodig).

Voor de woensdag was het plan in met de hop on hop off bus de stad te gaan verkennen (toeren maar). Dit is een speciale bus die langs verschillende toeristische plekken rijdt en waar je ieder moment uit en in kunt stappen (daarvoor ook de toepasselijke naam). We zijn met deze bus langs het Waterfront, het aquarium, the Clock tower, Convention Centre, St Goerge’s Cathedral (deze was bekent, omdat hij geen kant koos tijdens de apartheid, iedereen was welkom), South African museum, Jewish museum, the castle of good hope (gebouwd door de Nederlanders als verdediging- uitkijkpost), district 6 (dit was een buurt voor de gekleurde en zwarte bevolking, welke ze voor het grootste deel hebben platgegooid), de Table mountain, de verschillende stranden (en dat je wel eens een ster zou tegen kunnen komen, geen gezien hoor) en nog veel meer. Hagata en ik zijn uitgestapt bij de Table mountain en hebben deze beklommen (met de kabelbaan, ben nog niet levensmoe). Hier hebben we kunnen genieten van het prachtige uitzicht over heel Cape Town (prachtig). Verder hebben we nog kunnen genieten van verschillende dieren zoals de dassie (soort rots bever), wat waren ze schattig (net foto modellen) en verschillende vogels. Op de berg hebben we een mooie bergwandeling gemaakt (ja, we werden ook nog actief) en hebben we lekker kunnen lunchen. Na de Table mountain zijn we weer verder gegaan met onze tour, tijdens deze tour werd verteld dat de reden voor de 3 grote gebouwen aan de voet van de Table mountain is, door een maas in de wet (ook wel peper, zout en mosterd genoemd). Verder werd verteld dat door de deskundigheid en hulp van de Nederlanders Cape Town zo groot is, dit door landwinning van de zee (Nederland is ervaringsdeskundige hierin). Op het laatste stuk van de tour zijn we nog uitgestapt om een wandeling te maken langs de zee (nee niet op het strand, dit was te gevaarlijk door algen en rotsen maar op de boulevards). Tijdens onze tocht langs de zee hadden we ook nog 2 walvissen gespot (wat een geluk). Als laatste zijn we nog naar het stadspark gegaan waar het grootste aantal tropische planten van Cape Town staan (heel mooi). Hier werden we vergezeld door de vele eekhoorns en hebben we een ijsje met fruit (veel fruit) gegeten. We zijn hier niet lang gebleven omdat de zaak ging sluiten en Hagata had het niet zo op de vele eekhoorns (en de ratte die voorbij kwamen lopen). We hebben toen nog gedineerd bij een Mexicaans restaurant in Long street (hier verbleven wij ook). We hadden een mooi uitzicht over de straat en konden bijkomen van de vele indrukken van die dag. 

Voor donderdag hadden we al plannen gemaakt om Robbeneiland te bezoeken. Jammer genoeg zat het weer niet echt mee (maar sloot wel goed aan bij de treurige gebeurtenissen) en hadden we een bewolkte dag met een koude wind en soms een drup regen (je kunt niet alles hebben). Op de boot kwamen we erachter dat we niet de enige Nederlanders daar waren (wel grappig hoor) en kwamen we een bekende tegen welke we op de Table mountain hadden ontmoet (ze kwam uit Canada). Toen we op de boot zaten naar het eiland konden we verschillende robben bewonderen, het eiland dankt zijn naam hier ook aan, de Nederlanders hebben het daarom Robben eiland genoemd (wat toepasselijk). Tijdens de tour op het eiland werd verteld dat het eiland voor veel doelen heeft gediend. Vroeger behoorde het eiland tot Portugal, zij gebruikte het eiland voor hun goederen (eten, drinken enz.) bij te vullen. Hierna kwam het in de handen van de Nederlanders die het eiland als eerste hebben gebruikt als gevangenis. Hierna werd het eiland overgenomen door Engeland en werd het gebruikt als legerbasis voor de 2de wereldoorlog (deze is hiervoor niet gebruikt en was toen ook nog niet klaar, op zijn Afrikaans op tijd). Het eiland heeft ook enige tijd dienst gedaan als "ziekenhuis" voor lepra patiënten, dit om ze weg te halen uit de maatschappij en zo de verspreiding tegen te gaan (ze werden aan hun lot overgelaten zonder dokters, gewoon gedumpt om te sterven). Nadat ze een behandeling hadden gevonden voor lepra mochten de mensen terug komen in de maatschappij.

 Later werd het weer gebruikt als gevangenis voor politieke gevangen zoals Nelson Mandela (voor gekleurde en zwarte mannen). De tour door de gevangenis werd geleid door een ex-gevangene, deze had hier 7 jaar vast gezeten voor sabotage (hij zat bij de ANC) en woont nu nog steeds vrijwillig op het eiland samen met mede gevangenen en wachters (ze zijn nu vrienden, goed om te zien hoe vergevingsgezind mensen kunnen zijn). Er werd verteld dat er in de gevangenis verschillende afdelingen zijn A tot en met F. Nelson Mandela zat in een isoleercel van 1,5 bij 2 m2 zoals alle leiders van de ANC (echt onmenselijk). Verder werd er nog verteld dat er veel onderscheid werd gemaakt tussen de gekleurde en de zwarte, de gekleurde mochten lange kleren, sokken, schoenen en een jas dragen terwijl de zwarte alleen korte kleren zonder sokken en schoenen mochten dragen (groot verschil, zelfs in de winter). Bij het eten mochten de gekleurde mensen meer eten hebben en ook brood, jam en siroop eten, terwijl de zwarte dit allemaal niet mochten en gewoon pap moesten eten (onmenselijk). Als werk moesten zij bij een Lyme muur stenen verpulveren (6 dagen per week), dit was echter heel slecht voor de gezondheid, de meeste gevangenen hebben hierdoor longemfyseem en beschadigingen aan hun ogen over gehouden (niet menselijk). Het was heel indrukwekend allemaal om dit zo te zien. Gelukkig waren er ook nog positieve dingen op het eiland zoals, ik heb eindelijk mijn pinguïns gezien (ze wilde jammer genoeg niet op de foto).

Nadat we terug waren op het vaste land (Waterfront), zijn we nog lekker wat van de winkels hier gaan bekijken en zijn we uiteten gegaan bij een indiaans restaurant, dit was blijkbaar een soort fast food restaurant (we aten zelf met plastic bestek). Hier kregen we zo’n grote porties dat we nog niet eens de helft hebben kunnen opeten, de rest hebben we in een doggy bag meegenomen en aan een meisje welke op straat leefde gegeven (we denken ook nog aan anderen).

Op vrijdag was het alweer onze laatste dag in Cape Town (een korte, maar krachtige week). Na onze laatste spullen te hebben ingepakt, en ons zelf klaar te hebben gemaakt was het dan tijd om ons uit te checken (gelukkig konden we wel onze spullen achter de receptie bewaren). We zijn toen met onze 2 kamergenoten (nou ja, ex-kamergenoten) Jess (UK) en Luiza (Brazilië) naar 2 verschillende markten gegaan (altijd leuk). De eerste markt was de Green market, dit was een klein markt op een plein met allemaal souvenirs (iedereen rustig de kraampjes waren nog vol toen ik weg ging). De 2de markt was de Afrikane market met wederom souvenirs. Het verschil tussen de markten was dat de Green market buiten was en de Afrikane market gelegen was in een gebouw (ze weten dat er veel toeristen in dit gebied zijn. Nadat we klaar waren bij de markten hebben we jammer genoeg afscheid moeten nemen (altijd jammer) en zijn Hagata en ik nog wat gaan eten, voordat we aan onze reis terug zouden beginnen naar Pretoria. 

Op zaterdag kwamen we dan eindelijk aan na een vermoeiende busreis, hier hebben we meteen een nieuw avontuur gehad terug komen bij Friends (klinkt makkelijker dan het is). Allereerst zijn we op zoek gegaan naar een taxi, toen we deze niet konden vinden zijn we naar het hoofdkantoor van TLF gelopen waar meestal veel taxi’s staan. Hier kregen we te horen dat ze voor het kleine stukje (voor ons te ver na zo’n reis met onze bagage) naar Brooklyn 100 rand vroegen (veel te veel). We hebben toen verschillende mensen gebeld die ons niet jammer genoeg niet konden helpen, gelukkig zagen we de Duitse vrijwilligers lopen en hebben zij ons mee genomen voor onze eerste taxi bus rit (spannend, voor alles een eerste keer). Toen waren we dan eindelijk weer terug bij Friends (en vooral bij Joris). Hier hebben we lekker kunnen douchen en ons voorbereidt op de reis naar Zimbabwe van morgen (weer met de bus). ’s Avonds heeft Joris nog een heerlijk lasagne gemaakt (onze keukenprins) en hebben we nog genoten van onze tijd samen.

Weetjes:
- Dat we zo lang hebben moeten wachten om de borg terug te krijgen bij Friends (ze moesten nog naar de bank), dat we hierna meteen moesten vertrekken naar het busstation (het blijft Afrika)
-Dat Joris er heel erg over na aan het denken was om te gaan staken, hij zou ons namelijk naar het busstation brengen (hij wilde ons niet kwijt, toch best lief)
- Dat we in Cape Town alles hebben mogen ervaren, zon, bewolking, mist en regen (heel leuk allemaal, mijn voorkeur gaat uit naar de zon)
- Dat je nooit een Swizzler moet bestellen bij een indiaans restaurant (of je eet ervan met meerdere personen). Het was zo groot dat je er goed 2 dagen van kon eten. 
- Dat Cape Town helemaal omringt is door bergen, je hebt de Table mountain, de Lions Head en nog veel meer (overal om je heen of zee of bergen, wat een uitzicht)