Een korte week met leuke activiteiten en hoog bezoek.

Na een lekker lang weekend gehad te hebben (wat nog steeds veel te kort is, maar wat doe je eraan), was het dinsdag weer tijd om met stage te gaan beginnen. Van te voren hadden we (Hagata en ik) samen met Petra (maatschappelijk werker) afgesproken om samen langs verschillende gezondheidsinstellingen te gaan. Allereerst hebben we onze vaste taken zoals, de medicatie uitzetten, medicatiedozen bijvullen en de medicatielijsten controleren (wij zijn de enige die dit doen). Hierna zijn we met Petra naar 2 verschillende hospices gegaan, deze waren erg mooi en goed verzorgd (goed georganiseerd en patiënt vriendelijk, niet zoals onze stage). Beide hospices hadden een soort thuiszorg (palliatieve thuiszorg), maar een had de capaciteiten om ook mensen op te nemen (door gebrek aan donateurs).  Hierna zijn we nog langs geweest bij een privé ziekenhuis (geen regeringsziekenhuis, dus niet voor de armen), hier hebben we nog de het oncologisch dagcentrum (voor mensen met kanker) bekeken en de machine waarmee de bestralingen werden uitgevoerd (het leek op een kleine Maastro, zeer westers). Na alle instellingen te hebben bekeken zijn we samen met Petra wat gaan lunchen (een echte dames lunch) in een mooie lunchroom. Dit was een mooi einde voor een leuke stage dag.

Op woensdag hadden Hagata en ik de taak op ons genomen om een van de patiënten in bad te doen (dit gebeurde anders bijna nooit). Na een lekker ontspannen bad met een huilend einde (ze vond het zo lekker dat ze er niet meer uit wou) was ze weer helemaal fris en fruitig (ze kon de dag weer aan). Na het ochtend ritueel was het weer tijd om goed aan te pakken, we hadden namelijk de taak van Marlies (praktijkopleider) gekregen om alle kamers grondig te doorzoeken op medicatie, drugs en alcohol. Dit moest gebeuren omdat vorige week een resident van Gilead (psychiatrisch rehabilitatie center) was opgenomen in het ziekenhuis i.v.m. drugs gebruik (hij was al langer verdacht). Na alle kamers grondig geïnspecteerd te hebben (de residenten vinden ons niet meer zo aardig) en de nodige dingen ingenomen te hebben (pijnstillers, rustgevende tabletten enz) hadden we weer alle kamers gecontroleerd. In de middag brachten we met de altzeimer patiënt weer een bezoek aan haar nieuwe huis (zo zie je nog wat van de stad). Dit beviel goed en bij de vraag of dit haar huis was zij ze 'ja' (moeilijk voor ons ze wou niet meer mee terug). Na veel geduld en overtuigingskracht (en omkoping met zoetigheid) zijn we er dan toch in geslaagd om de patiënt terug mee naar Rivoningo (het hospice) te nemen. 's Avonds heb ik nog aan huiswerk proberen te werken maar vooral de vluchten in de gaten gehouden want mijn moeder en Dineke zouden donderdag ochtend aankomen (wat was het spannend)

Na een lange nacht met niet veel geslapen te hebben (was zo enthousiast voor het hoog bezoek), was het dan eindelijk zo ver om naar het vliegveld te vertrekken (natuurlijk veel te vroeg). Na een tijd gewacht te hebben en in de tussentijd mijn boete te hebben betaald bij het postkantoor (dit moest ook gebeuren en we moesten toch wachten) kwamen ze dan eindelijk door de deuren (wat een blijdschap). Na een lange begroeting zijn we toen weer terug gegaan naar Pretoria waar mijn moeder en Dineke zich wat konden opfrissen, uitpakken en kennis konden maken met de mensen in friends. Voor de middag zijn we naar Tashas gegaan (moest ook wel ze hadden er al zo veel goeds over gehoord), hier hebben we lekker en vooral rustig kunnen lunchen (was ook wel nodig). Hierna zijn we met zijn alle (Mama, Dineke, Hagata en ik) Joris gaan ophalen (hij moest nog wel naar stage (wat zielig) en zijn we naar de union buildings, het beeld van Mandela en church square gegaan (een kleine tour dus door Pretoria). s'Avonds heb ik mijn beroemde maispannenkoeken met spinazie gemaakt (nou ja 1 keer eerder gemaakt met goede feedback, waardoor ik het nog eens over mocht doen), deze viel weer goed in de smaak (met dank aan Dineke haar pannenkoek bak kunsten). Later kregen we nog bezoek van Felicia (bewoonster van friends), dit was heel gezellig (voor iedereen) met bezigheidstherapie (ze had krijtjes mee genomen om op de kastjes te kunnen schrijven, hilarisch). Het was een lange dag met veel nieuwe indrukken (vooral voor Dineke en mama).

Op vrijdag hadden we (mama, Dineke en ik) besloten om er een rustige dag te maken. Allereerst zijn we samen naar een garage geweest om de band te laten maken (en het was binnen 5 minuten gemaakt, gratis). Hierna zijn we toch maar naar Avis (auto verhuur bedrijf gegaan) omdat de auto een raar geluid deed maken. Hier hebben we toen een nieuwe auto gekregen (de 4de auto alweer, we hadden een goede auto nodig voor het weekendje Kruger). Hierna zijn we samen met Hagata naar het voortrekkers monument geweest, dit was een leuke ervaring voor iedereen. Hier hebben mama en Dineke hun eerst wilde dieren gezien namelijk zebra's, springbokken en verschillende vogels (het avontuur was nu echt begonnen). 's Middags zijn we nog samen een ijsje gaan eten (zeer lekker en gezellig). Het was een rustige maar vooral leuke en gezellige dag geweest.

Weetjes:

- Dat ik zo enthousiast dat ik de nacht voor het hoog bezoek (mama en Dineke niet hebben kunnen slapen), ik was erg empathisch ingesteld (zij niet slapen door de nacht vlucht dus ik ook niet)

- Dat Joris en Felicia denken dat chocola groente is (dat willen ze te minsten geloven, hoezo verslaaft)

- Dat de auto's in Zuid Afrika heel erg slijten, helemaal als wij er onze road trips mee doen (we hebben al weer onze 4de in 2,5 maand tijd)