Een drukke week met een nieuwe taak probleemoplosser en natuurlijk de braai.

Op maandag was het weer tijd om weer te beginnen met stage. Na het ochtendritueel te hebben uitgevoerd (medicijnen uitdelen en de weekdozen bijvullen,  voor de verandering). Hier kwamen Hagata en ik erachter dat de medicijnlijsten niet up to date waren (hoe kan het ook anders, Zuid Afrika het komt wanneer het komt) en dat er nieuwe lijsten uitgeprint dienden te worden. Hier hebben we onze ochtend aan kunnen besteden (houdt ons van de straat).  Later op de dag kwamen we erachter dat een patiënt welke waar we de vrijdag ervoor de medicijnen hadden ingenomen was opgenomen in het ziekenhuis, doordat zij een terugval had. Ze was weer aan het drinken (het is nu een stuk rustiger op stage).  In de middag hebben we nog de patiënt met alzheimer naar haar nieuwe huis gebracht voor 2 uur, hier heeft zij weer een leuke tijd gehad en later hebben we haar hier weer opgehaald (taxibedrijf of niet). ’s Avonds zijn Hagata en ik meegegaan voor pizza avond bij Capeesh georganiseerd door friends , hier hebben we lekker gegeten en genoten van elkaars gezelschap.

Op dinsdag was het de bedoeling dat we (Hagata en ik) meegingen met de health talks, doordat Kedibone ziek was, zijn we nood gedwongen op stage gebleven (dat vonden we wat minder leuk). We hebben toen de dag besteed aan het maken van huiswerk (ja, je moet iets te doen hebben). Hier was ik maandag al mee begonnen maar ik kan nu heel eerlijk zeggen “ik kan niet zonder de vertalingssite” (sommige vaktermen zijn zo moeilijk dat je wel wat hulp kan gebruiken).  In de namiddag zijn we naar Petra (de maatschappelijk werkster) haar kantoor gegaan omdat we uit het kantoor waren gestuurd in verband met vertrouwelijke telefoontjes (zeg maar dag huiswerk). Van Petra hebben we toen allemaal literatuur gekregen voor ons project over counseling (begeleiden in het Nederlands). Hier waren we erg blij mee (we zagen dit niet aankomen), omdat de verpleging hier niets over had. Na een fijn gesprek en volle handen (geen grapje) was het weer tijd om naar huis te gaan.

Op woensdag hadden we onze vrije dag, deze hadden we omgedoopt in een studiedag (huiswerk, huiswerk en nog eens huiswerk). Hagata en ik hebben toen een gewerkt aan ons project over het opstellen van richtlijnen over HIV en in het algemeen (klinkt makkelijker dan het is). ‘s Avonds hadden we weer een Afrikaans etentje bij friends (altijd goed), deze keer vond het plaats in de garage (ze waren bang dat het weer zou gaan regenen, net als de vorige keer). Hier hebben Hagata en Joris kunnen genieten van snoek en ik van aubergine met tomaat, zoute aardappel van de barbecue, salade en als dessert een Afrikaanse specialiteit van marshmallow, chocola en banaan van de barbecue (weer lekker zwaar op de maag). Verder hadden ze nog speciaal potbrood gemaakt, dit is brood dat wordt klaargemaakt met behulp van een pan welke in de oven wordt gezet (heel erg lekker, ideetje om zelf te maken).  Het was weer een geslaagde avond geweest.

Op donderdag zouden we weer meegaan met de health talks, echter gingen ze alweer niet weg omdat ze iets hadden georganiseerd waarbij ze aanwezig moesten zijn (wat natuurlijk later niet doorging). Gelukkig hadden we nog veel te doen, omdat er een resident (patiënt bij Gilead) jarig was. Zij had ons gevraagd om een cake voor haar te bakken, hier konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen.  Toen Hagata en ik bezigwaren met de cake kwam Marlies (praktijkcoördinator) naar ons toe met de vraag of wij Joris de sleutel konden brengen van het kantoor bij TLF (deze delen zij). We hebben dit toen snel even tussen het bakken door gedaan waarna er een ander probleem  zichtbaar werd (het kan ook niet anders). Een van de residenten die opstond om die middag te koken had met Marlies geregeld dat hij dit niet hoefde te doen (ja en wie moest het dan doen). Hierna ben ik naar Marlies gegaan om dit na te vragen en te vragen wat zij hiervoor geregeld had (op zijn Afrikaans niets). Na een grote discussie tussen Marlies en Mali (waar ik gedwongen naar moest luisteren en ik was de enige die luisterde), hebben Hagata en ik de knoop doorgehakt en zouden wij gaan koken (de reddende engelen, of zoiets). Helaas viel de stroom uit rond 10:30 waardoor ook het elektrische fornuis niet meer deed werkte (weer een leuke verassing).  Om toch de residenten (patiënten van Gilead) een goede lunch voor te kunnen zetten, zijn we toen maar gaan braaien (bbq). De residenten hebben pas toen pas om 14:10 kunnen eten (wat duurt het toch lang dat braaien), maar gelukkig viel het allemaal wel goed in de smaak (zelfs de groenten) en heeft iedereen zijn bijdrage hieraan geleverd (zo breng je dus mensen  samen). Om 14:30 ging de stroom weer aan (na het eten natuurlijk, grappig hoor) en konden we de 2de cake gelukkig in de oven zetten (1 chocolade kokos en 1 wortelcake). Om 15:00 was het dan eindelijk zo ver dat we de verjaardag konden vieren en de cake konden proeven net als de rest van de residenten. Het was een geslaagde maar zeer vermoeiende dag geweest.

Op vrijdag konden we in de ochtend weer genieten van de devotion, deze keer werd deze gedeeltelijk geleid door Stefan (de vorige CEO van TLF en de man van Wilna de huidige CEO). In de devotion werd vrijheid besproken wat dit voor ons deed betekend en hoe wij dit  zagen hiervan in Zuid Afrika (natuurlijk in de stijl van goede vrijdag en Pasen).  Na de devotion (en de lekkere cakejes) zijn Hagata en ik terug gegaan naar Rivoningo en Giliead. Hier hebben we onze hele middag besteed aan het sorteren en opruimen van de kast van de patiënt met alzheimer welke binnenkort weg zou gaan (een hele dagtaak). De kast was een puinhoop (de kleren kwamen je tegemoet bij het openen), omdat Hagata en ik niet zeker waren welke kleren bij welke patiënt hoorde (2 persoon kamer met een kast, wat handig) vroegen we de hulp van meerdere personeelsleden (en wat hebben hielpen ze goed). Nadat ik de verpleegkundige om hulp had gevraagd en ik het antwoord kreeg dat zij het niet wisten (wat een verassing), heb hulp gevraagd aan de keukenassistenten (zij doen ook de was, zij hielpen wel, nou ja een beetje). Na het sorteren en vouwen van de kleren hebben we (Hagata en ik) deze netjes in de kast gelegd en stickers met namen op de planken geplakt, zodat duidelijk was van welke patiënt wat was (we hebben de hoop dat het zo’n 3 dagen netjes blijft).  Het was weer een rare en op zijn Afrikaans drukke week geweest met veel huiswerk.

Op zaterdag hebben Hagata, Joris en ik het rustig aangedaan (we hadden het weekend omgedoopt in studieweekend) en zijn we hard aan de slag gegaan met ons huiswerk. Tussen de middag hadden we natuurlijk onze break in de vorm van lunch (om even te ontspannen). Hiervoor zijn we toen naar de Hazelfood market gegaan (we hadden geen brood uit de diepvries gelegd). Onderweg hiernaar toe kwamen we Felicia tegen (Zuid Afrikaanse medebewoonster van Friends), haar hebben we toen meegevraagd naar de markt (en natuurlijk zei ze ja). Hier hebben we lekker kunnen genieten van het zonnetje en natuurlijk van het lekkere eten (net een vakantiegevoel). ’s Avonds heb ik voor het hele huis gekookt (maïspannenkoekjes met spinazie, lekker). 

Op zondag hebben we ons studieweekend weer hervat (wat een studiebollen toch). We zijn voor de lunch naar tashas gegaan (het biologische restaurant) hier hebben we weer heerlijk gegeten. ’s Avonds hadden we afgesproken met de Duitse vrijwilligers om samen te gaan braaien (we waren toch op zijn Afrikaans bezig deze week), jammer genoeg hadden zij op het laatste moment afgezegd. Maar wij (Hagata, Joris en ik) laten ons de pret niet bederven en zijn toen samen met Felicia (medebewoner Friends ) gaan braaien. Tijdens de braai heeft Felicia nog geprobeerd om ons een country dans te leren (hilarisch) dit was een leuke ervaring. Het was  een leuke maar vermoeiende avond geweest.

Weetjes:

- Dat als je graag uit eten gaat je een electrisch fornuis moet kopen in Zuid Afrika, als de stroom dan weer uitvalt heb je temminsten een goede reden hiervoor

- Dat braaien in het Nederlands barbecueën betekent en wat doen ze dat hier graag (het liefst iedere dag, wat een vleeseters)

- Dat we voor informatie niet naar de verpleegkundige van TLF hoeven te gaan (die weten het niet of hebben toch geen informatie), maar beter direct naar Petra de maatschappelijk werkster kunnen gaan (dan krijg je handenvol met informatie)

- Als je graag uit huis wil eten je gewoon moet vergeten brood uit te leggen (we zijn met 3 personen en nog vergeten we het)

- Dat braaien (barbecueën) ook best lekker kan zijn zonder vlees (nog steeds vegetarisch)