Een bewogen week op stage.

Het weekend was weer om gevlogen en het was al weer maandag. Deze week was het mijn beurt om stage te lopen bij Rivoningo (het hospice).Na een nat weekend en al de voorspelling gehad te hebben dat het nog wel 2 weken zou doorzetten (hoezo het zonnige Zuid Afrika), begon onze week al goed. Op maandag is altijd de meeting van het team deze begint om 7:00, maar omdat wij (Hagata en ik) om 8:00 beginnen zijn we hier niet bij aanwezig. Wij starten altijd samen bij Gilead (psychiatrisch rehabilitatie centrum) met het uitzetten en delen van de medicatie (een rustig begin van de ochtend). Rond 8:45 ben ik naar Rivoningo gegaan, hier heb ik een van de patiënten gedoucht (slechtste idee ooit). Natuurlijk had ik weer last van het feit dat ze de patiënten haast nooit (tot nooit)  douchen. Toen ik eenmaal de patiënt in de douche had staan begon ze te huilen en uit de douche weg te lopen (geen aanrader). Na veel moeite om de patiënt toch fatsoenlijk te wassen (nadruk op poging) en vooral aan te kleden ging het al weer wat beter (gelukkig). Na stage kregen we de uitnodiging van iemand die bij friends werkt om samen met een groep pizza te gaan eten (ik was natuurlijk al begonnen met het snijden van de groenten, maar wat maakt het uit), we hebben toen ja gezegd en afgesproken rond 19:00. We zijn toen naar het hoofdhuis (130) gegaan om te wachten tot de groep compleet was. Dit duurde erg lang, helemaal omdat we doorweekt waren (tropische regen bui welke niet meer ophield) en we hadden al trek. Om 19:30 zijn we tot onze verbazing vertrokken naar het Italiaanse restaurant Capeesh (een naam voor een goede avond, Capeesh). We waren met 6 ander bewoners van Friends, de eigenaar en wat vrienden van de eigenaar. Het was een hele gezellige avond en toen het eten eenmaal gearriveerd was (duurde lang, op zijn Afrikaans) was het ook nog lekker. Op maandag zijn de pizza’s altijd de halve prijs dus dat was ook mooi meegenomen.

Op dinsdag was het de bedoeling dat we weer met de dames van de health talks naar state theater zouden gaan voor het afnemen van de HIV testen. Alleen viel dit alles natuurlijk in het water (letterlijk, tropische storm). Doordat de tenten niet waterbestendig zijn (en de dames geen zin hadden), hebben Hagata  en ik de dag besteed met het voorbereiden van ons project.

Op woensdag hadden we onze vrije dag, jammer genoeg door het weer hebben we niet veel kunnen ondernemen. We zijn toen naar het postkantoor gegaan om onze kaarten te versturen (vol verwachting klopt mijn hart wanneer deze aankomen).  Hierna heb ik nog een film op de laptop gekeken samen met Joris (wat erg leuk was). Toen ze het internet kwamen maken (deed het al weer niet) heb ik ook doorgegeven dat ik blauwe plekken krijg op mijn arm van het inbeuken van mijn kamerdeur (geen grapje, hij klemt heel erg helemaal nu hij is uitgezet door het vochtige weer) hier zouden ze nog naar kijken.

We hadden geregeld dat we (Hagata en ik) in plaats van vrijdag nu op donderdag mee gaan met de health talks omdat er weinig te doen is op de vrijdag. We zijn toen naar Bloed mall gegaan, dit is een winkelcentrum in een arme buurt in Pretoria (hier voelde ik me pas echt blank, melk wit). Voor het winkelcentrum lagen allemaal zwervers op de stoep te slapen (wat voor een speciaal aroma zorgde) deze zijn wakker gemaakt en weg gestuurd door de bewaking van het winkelcentrum. Deze dag hadden we maar een tent bij ons en hebben we ongeveer 20 patiënten getest. Jammer genoeg waren er hiervan 5 positief waarvan 4 het al wisten maar wouden kijken of het veranderd was.
Een van deze personen wou een certificaat krijgen dat hij HIV negatief is omdat zijn vrouw het niet kon accepteren dat hij HIV positief is. Er was een meisje van 22 jaar welke HIV positief was getest en dit na 2 testen nog niet kon geloven en accepteren, dit was een hele leerzame ervaring. We zijn ook nog met Maria (van de health talks) het winkelcentrum in geweest voor een paraplu te kopen (regen, regen en nog eens regen), hier hadden we woensdag al naar gezocht maar het niet gevonden. Uiteindelijk kwamen we uit bij een klein chinees winkeltje in de straat achter het winkelcentrum, hier heb ik voor 25rand (nog geen 2 euro) een paraplu gekocht. Toen Hagata en ik, Joris gingen ophalen kwamen we er achter dat Joris er ook een gekocht had, dus nu hebben we 2 paraplu's.

Op vrijdag konden we meteen onze nieuwe paraplu's uitproberen (alweer regen) en ze werken goed. Allereerst zijn we naar Devotion (kerkdienst) geweest, dit is nog steeds niets voor mij maar ze hebben wel lekkere cakejes. Hier moesten we liedjes zingen over regen (en god), doordat we zoveel regen hebben gehad de laatste tijd. Na de devotion zijn we samen met Mali weer op huisbezoek  geweest bij dezelfde man als 3 weken geleden die erg ziek zou zijn (nu was hij wel thuis). Deze man is erg ziek en  woonde in een kamer van 4 x 4 meter, met een wasbak. De kamer was een grote puinzooi waar niemand gezond kan leven. De man was rond de 45 jaar en woog niet meer dan 40 kilo. We hebben de man hulp aangeboden, echter wou hij deze niet accepteren en vond hij het maar erg vervelend dat wij hem hiermee lastig deden vallen. Er is hem aangeboden dat als er iets mocht veranderen hij contact kon opnemen en dat wij hem dan alsnog zouden helpen. Hierna zijn we terug gekeerd naar Rivoningo voor een verder rustig dagje en waar we van het bijna zeldzame droge weer konden genieten.

's avonds kregen we rond 19:00 een verassing, de stroom was uitgevallen. Gelukkig waren we al klaar met koken (elektrisch fornuis, kon akelig worden). We zijn toen met zaklamp (gelukkig hadden we die) buiten gaan zitten, totdat de bliksem steeds erger werd (Zuid Afrika, mooi weer, natuurlijk). We hebben toen maar een avondje gezellig bij elkaar (Joris, Hagata en ik) gehad en waren we natuurlijk weer melig (lachen geblazen).

Weetjes:

- Dat je geen alcohol nodig hebt om lol te maken, Joris en ik hadden vanzelf al een lach kick bij capeesh, capeesh!

- Pull trekken is en push duwen, was wel even wennen hoor (we hebben het allemaal al uitgeprobeerd verkeerd om uitgeprobeerd) 

- Dat Hagata en ik ons erg wit voelde in de bloed mall (winkelcentrum in Pretoria centrum)