De avonturen bij TLF en het apartheid museum.

Gisteren hadden we de auto (uit het stenen tijdperk) terug gebracht omdat deze ook last had van lekkage (een zwembad bij de passagiers kant). Hierdoor hebben we aan Bobby gevraagd om ons naar stage te brengen (voor een vergoeding natuurlijk). Eenmaal op stage aangekomen mochten ik al snel samen met Marlie mijn begeleidster daar de kamers controleren bij Gilead (dit is de naam van de het psychiatrische rehabilitatie center). Hierbij moesten we controleren op drank, drugs, of er gerookt was op de kamer en netheid. Hier was goed te zien dat natuurlijk vrouwen een stuk netter zijn dan mannen;), Na het controleren van de kamers was het de beurt van de staff om te koken (je kunt wel raden wie gekookt heeft, ik). Later op de middag was het weer Afrikaans rustig en hebben Hagata en ik de kans aangegrepen om mee te helpen bij het efficiënter maken van het geven van de medicijnen met behulp van weekdozen (idee, aangrijpen en uitvoeren, hoe Nederlands).

Na het werk zijn we door Bobby opgepikt en naar de avis dealer gebracht. Hier hadden we een afspraak gemaakt voor de auto op te halen om 16:30 dit werd natuurlijk Afrikaans 17:00/17:30. Maar hij is er eindelijk een mooie Honda i10 (hij ruikt zelfs nog nieuw).

Op stage hadden we aangegeven dat wij graag donderdag 13 februari als vrije dag van deze week wilde hebben (het kon ook bijna niet anders, vrijdag en maandag mochten niet i.v.m. team besprekingen). Hiervoor zijn we allereerst bezig geweest met de was in orde te maken. Deze konden we laten doen bij friends voor een was van maximaal 5kg. Wij dachten daar komen lang niet aan (oeps toch wel). Verder zijn we nog naar de Nederlandse Ambassade geweest in Pretoria om te melden dat we in Zuid Afrika waren. Dit mogen we nu via het internet gaan doen (het was hallo en dag). 

We zijn ook nog naar het apartheid museum geweest. Hier kochten we entree kaartjes waar ook opstond whites of non- whites. Je kunt wel raden wie non- whites had (ik natuurlijk) en een andere ingang moest gebruiken. In het museum kon je meer over de geschiedenis van Mandela en andere anti-apartheid activisten zien/lezen (vooral veel lezen).

Weetje:

- Joris is er achtergekomen dat het niet verplicht is om s'avonds af te wassen (dit hebben Hagata en ik zo goed geheim proberen te houden), waardoor hij dit niet meer wilt doen

- Het apartheid museum heel veel lijkt op een Nelson Mandela museum

-  Dat als je gekookt hebt in Zuid Afrika je ook mee dient te eten

- Dat wij (Hagata, Joris en ik zelf) een nieuwe beste vriend hebben in Zuid Afrika. Zijn naam is Tommie ook wel TomTom genoemd, hij brengt je waar je maar wilt